دل نوشته هاي يه مامان عاشق

یکماه پر از دلهره و دعا و نذر و نیاز گذشت. اول و آخر همه دعاهایم این بود که خدایا خیر ما رو در سلامتی و آرامش خودمون و اطرافیانمون قرار بده و قطعاً همین بوده و هست. ما هنوز سه تایی هستیم و خدا را شاکریم بخاطرش. بخاطر لحظه لحظه اش. بخاطر هر نفسی که میکشیم با سلامتی و لبخندی بر لب. هر چند که گاهی با بغضی فرو خورده همراه است، هرچند که گاهی ناشکر میشوم و هر چند که گاهی درک نمیکنم مصلحت و حکمت و خیرش را. خدایا همه منتظران عاشقت را صبری عطا کن و آن اندازه ما را امتحان کن  که خود  م یدانی

نازنین دو ساله و نیمه من، این روزها دیدن لبخند شیرین و مهربانت، نگاه عمیقت،‌ دستان گرمت، شور و شوق بی حد کودکیت، آنچنان ما را مست و مبهوت خود کرده که گاهی آرزو میکنم هر لحظه اش در تار و پود وجودم نقش بندد و مرا جزئی از خودت کند. انگار که من توام. انگار که این منم کودکی شاد و بی دغدغه. عزیز مادر هر بار که لطافت روح و جسمت را با عمق جان درک میکنم خدا را هزاران بار نه، بینهایت بار شکر میگویم که چگونه مرا لایق داشتن چنین فرشته ای دانست و عشق بینهایت را نصیب من کرد. در تعریف سی ماهگی باید گفت که ما سرشاریم از عشق و همین ما را بس.                  &n...